چطور دست خالی برنگردیم؟

کبریا حسین زاده
«علی نوری زاده» دکترای طراحی لباس از دانشگاه استانبول دارد. حدود یک سال و نیم است که به ایران برگشته و سعی کرده جنبه هنری کارهایش را پررنگ تر کند، محصولاتی که تولید میکند مثل تابلوی نقاشی اند که قرار است روی سرِکسی قرار بگیرد.
از نمایشگاه صنایع دستی که به مناسبت هفته فرهنگی ایران در کشور هلند، برگزار شده، دست خالی برگشته است، به همین دلیل این کشور را برای عرضه محصولاتش مناسب نمی‌داند. اما صنعتگرانی که در حوزه سفال و سرامیک، حجم‌های چوبی یا چرم فعالیت می‌کنند و همراه او در این نمایشگاه حضور داشته اند با استقبال خوبی از سوی هلندی ها روبرو شده اند.
به عقیده «علی نوری‌زاده» که تجربه حضور در ۱۵ نمایشگاه خارجی را دارد، صنعتگران صنایع دستی باید قبل از شرکت در نمایشگاه‌های خارجی شرایط نمایشگاهی کشور برگزار کننده را بررسی کنند تا بتوانند صنایع دستی برای فروش ببرند که کاربردی باشد، چراکه کاربردی بودن صنایع دستی یکی از دغدغه‌های این حوزه محسوب می‌شود.
این هنرمند در کنار طراحی لباس، ۱۴ سال است که تجربه تخصصی در حوزه چاپ «باتیک» دارد. باتیک، یکی از روش‌های چاپ سنتی روی پارچه و رشته های صنایع دستی است. شهرستان اسکو در تبریز پیشتاز چاپ «کَلاقه‌ای» یا «باتیک» در ایران است. نوری‌زاده در حال حاضر در تبریز زندگی می کند و یک کارگاه باتیک در این شهر راه اندازی کرده است که به زودی کارگاه آتلیه طراحی لباس او نیز راه اندازی می‌شود.
اودرطول سال‌‌های فعالیتش در رشته باتیک حدود ۷۰۰ قالب جدید طراحی کرده که هر کدام در حال به روز شدن هستند، به همین دلیل مجموعه بزرگی از قالب‌ها را جمع‌آوری کرده است و بزرگترین دغدغه‌اش به روز و مدرن کردن ترکیبات بصری چاپ باتیک و کاربردی کردن آن در لباس است. زیرا تولید کنندگان دیگر در این رشته همان طرح های قدیمی را تکرار و کمتر به مدرن شدن این هنر فکر می کنند. به همین دلیل او سعی کرده بخش هنری در کارهایش پررنگ‌تر باشد.
نوری زاده بارها در نمایشگاه‌های ایتالیا و فلورانس شرکت کرده و حالا متوجه این موضوع شده که از مجموعه کارهای او در ایتالیا خوب استقبال می‌کنند اما معتقد است امسال، برخلاف سال‌های گذشته نمایشگاه فلورانس بسیار خلوت بوده است. شاید در نمایشگاه سال‌های گذشته بیش از ۲۰۰ نفر درباره کارهایش پرس و جو می کردند اما امسال این رقم به ۲۰ نفر رسیده است.
او مهمترین تفاوت نمایشگاه های صنایع دستی ایران و ایتالیا را برنامه ریزی می داند و می‌گوید: «در نمایشگاه های ایتالیا برنامه ریزی اصولی‌تری نسبت به کشور ما وجود دارد و پارتیشن بندی‌ها در هر نمایشگاه‌ فرمت های خاص خودشان را دارند. برای مثال در فلورانس، پارتیشن‌ها همیشه یک شکل است، در میلان با تخته، پارتیشن بندی می‌کنند که آن هم مزیت خاص خودش را دارد و دست شرکت کننده برای مانور دادن و چیدمان در غرفه‌اش باز است اما متاسفانه، غرفه‌ها در ایران همیشه با برزنت تفکیک می‌شوند.»
اما در عین حال این هنرمند همچنان باور دارد اگر غرفه سازی و پارتیشن بندی نمایشگاه‌های صنایع دستی که در تهران برگزار می‌شوند را کنار بگذاریم، در مسائل دیگر به جرات جلوتر از نمایشگاه‌های صنایع دستی کشورهای خارجی است.
این هنرمند بیان می‌کند:«نمایشگاه فلورانس هر ساله در قلعه مرکزی شهر و بنای تاریخی برگزار می‌شود که بسیار معتبر است اما اجناسی که در این نمایشگاه عرضه می‌شوند هرسال نسبت به سال گذشته بی کیفیت تر و صنایع دستی کمتری در آن دیده می‌شود. حتی تولید‌ی های‌ پوشاک‌ ارزان قیمت هم در آن شرکت می‌کنند. پاکستانی‌ها و هندی‌ها با عرضه اجناس بی کیفیت، سطح نمایشگاه را پایین آورده‌اند. چرا که تاکید بر این است که لباس‌های ارزان عرضه شود و اصلا به کیفیت آنها توجه نمی‌شود. همچنین هر سال غرفه‌هایی که مواد غذایی عرضه می‌کنند نیز نسبت به دوره‌های قبل بیشتر می‌شوند.»
نوری‌زاده با بیان اینکه خوشبختانه در نمایشگاه‌های صنایع دستی ایران نظارت وجود دارد، اضافه می کند: «حداقل روی ۹۰ درصد محصولات عرضه شده در نمایشگاه‌های صنایع دستی تهران نظارت می‌شود و اگر محصولی مغایر نمایشگاه باشد، جلوی عرضه آن گرفته می شود که به نظر من این بزرگترین مزیت نمایشگاه‌های ایران نسبت به کشورهای دیگر است در حالی که در نمایشگاه‌هایی که من شرکت کردم اصلا برایشان مهم نیست که کدام غرفه، صنایع دستی عرضه می‌کند و کدامیک نمی‌کند . »
او بیان می‌کند: «البته در نمایشگاه فلورانس، سالن‌های ویژه ای هم وجود دارند که آن را برای عرضه به کارهای دستی اختصاص می‌دهند اما متاسفانه ایرانیان در این سالن‌ها حضور ندارند و تنها ویژه ایتالیایی‌هاست.»
هدف این هنرمند از شرکت در نمایشگاه‌های خارجی بازاریابی برندش است که آن را ثبت کرده‌ و درصدد است در کشورهای دیگر معرفی کند. برندسازی محصولات صنایع دستی یکی از موضوعات مهم دیگری است که صنعتگران به آن بی توجهی می کنند.
این هنرمند از هر محصول فقط یک نمونه تولید می‌کند، به همین دلیل در هر نمایشگاهی که شرکت می‌کند با اجازه خریدار، از محصولی که می فروشد عکس می‌گیرد تا ارزیابی کند که در یک شهر یا کشور چه رنگ، مدل و سایزی مورد توجه است تا از تاثیرات این موضوع برای فروش در نمایشگاه‌های دیگر استفاده کند .
نوری‌زاده معتقد است که کاربردی کردن صنایع دستی با علم روز یکی از مهمترین عامل‌هایی است که به پیشرفت این حوزه کمک می‌کند.

[Best_Wordpress_Gallery id=”8″ gal_title=”چطور دست خالی برنگردیم؟”]